ΑΝΝΑ ΤΣΕΚΟΥΡΑ " Ρωτάς ποιά είμαι... "

ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ

Τα Χριστούγεννα είναι έξω από την πόρτα μας. Είναι η πιο όμορφη περίοδος του χρόνου.  Η αγαπημένη μου γιορτή.  Μπορούμε όλοι να είμαστε αφελή, αθώα παιδιά. Βλέπετε ανήκω κι εγώ σε εκείνη τη κατηγορία ατόμων, που γεννήθηκαν ενήλικες και δεν πρόλαβαν για κάποιους λόγους να ζήσουν παιδική ηλικία. Ανήκω στους απωλέσαντες ένα πολύτιμο κομμάτι της ζωής τους. Για αυτό και θέλω το κάθε παιδί να περιμένει αυτή την υπέροχη περίοδο ξεχωριστά. Θέλω να πιστεύει στο Πνεύμα των Χριστουγέννων και σε ότι αυτό αντιπροσωπεύει, την αγάπη.

Αδυνατώντας να κατανοήσω το λόγο,  κάθε τέτοια εποχή γεννιέται μέσα μου ένα σιαμαίο πλάσμα. Το Κοριτσάκι με τα Σπίρτα που ξεψυχά παγωμένο μια παραμονή Χριστουγέννων στο δρόμο, ενωμένο με την ευτυχισμένη Κλάρα στον Καρυοθραύστη, που παίζει μπροστά στο τεράστιο τζάκι της με το δώρο του νονού της.  
Δεν ξέρω γιατί νιώθω διχασμένη, μα νομίζω ότι αυτό συμβαίνει για να αντέξει η μικρή Αννούλα μέσα μου που μάχεται για όλα. Για να περάσει ακόμη μια χρονιά που αγάπησε πολύ και βαθιά και κατάφερε να γελά, άσχετα με τις ανατροπές που συνέβησαν και άσχετα με το τι έκαναν οι άλλοι γύρω της. Είναι που η ενήλικη Άννα αντέχει έτσι και αλλιώς(;)
Είναι η ηρωίδα του Καρυοθραύστη που παρά τις περιπέτειες της ξυπνά ασφαλής στο ζεστό της σπίτι. Η μικρή Αννούλα δεν ξέρω για πόσα ακόμη Χριστούγεννα μπορεί να αντέξει, να ξεψυχά κάθε παραμονή Χριστουγέννων σε παγωμένους δρόμους – ανθρώπους, ανάβοντας σπίρτα – πάθη για να ζεσταθεί. Δεν γνωρίζω δε, πολλούς ιππότες – πρίγκιπες – στρατιώτες, που θα έμπαιναν σε περιπέτειες μέσα σε όνειρα για να ξημερώσει η μέρα των Χριστουγέννων διαφορετική. Ούτε νεράιδες ζαχαρωτών γνωρίζω πια, ούτε βασίλισσες του Χιονιού ικανές να πετρώσουν. Όλα έχουν περιέλθει σε μια σύγχυση όπως και η καρδιά που μοιράζονται τα δυο αυτά πλάσματα που τόσο διαφορετικές μοίρες έχουν προδιαγραφεί για αυτά. Το χάος και την γαλήνη.

Ποιο από τα δύο βιώνει το χάος; Ποιο την γαλήνη; Μήπως το ένα εμπεριέχει το άλλο; Μήπως ακόμη και η απόλυτη πτώση ενέχει στοιχεία αθωότητας; Όπως αντίστοιχα και η αθωότητα ισορροπεί οριακά πάνω από το κενό του χάους; Και που υπάρχουν οι απαντήσεις; Στην Αννούλα; Ή στην Άννα; Στο Κοριτσάκι με τα Σπίρτα που όλοι κλαίμε μαζί του επειδή υποφέρει και τελικά χάνεται για πάντα εξαιτίας της ανέχειας; Ή μήπως στην εύπορη Κλάρα που μπορεί να ονειρεύεται περιπέτειες και να διακινδυνεύει όσο θέλει μέσα στα όνειρά της, όντας ασφαλής στην πραγματικότητα;
Βλέπετε για το ένα κορίτσι η πραγματικότητα είναι αυτή που δεν επιθυμεί να επιστρέψει, ενώ για το άλλο είναι το όνειρο που όσο ενδιαφέρον και αν το βρίσκει, προτιμά την θαλπωρή και την ασφάλεια του σπιτιού της, αφού έχει σπίτι αντίθετα με το κοριτσάκι που ανάβει σπίρτα στο δρόμο για να ζεσταθεί, ώσπου ξεψυχά από κρύο και πείνα.

Μην σας ξεγελά το όνομα που με θυμίζει. Υπάρχουν εκατομμύρια Άννες ανάμεσά σας και άλλες τόσες ανήλικες Αννούλες. Δεν έχουν όνομα. Δανείζονται το όνομα μου. Υπάρχουν εκατομμύρια Κοριτσάκια με Σπίρτα και πολλές Κλάρες. Μοιράζονται όμως, όλα την ίδια καρδιά.  Είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν πολλά παιδιά,  μικρά και μεγάλα εκεί έξω,  που τους μοιάζουν. Είμαι σίγουρη πως μέσα μας όλοι κουβαλάμε τις δύο αυτές όψεις των Χριστουγέννων. Είμαι επίσης σίγουρη ότι μπορούμε να βοηθήσουμε τα κοριτσάκια με τα σπίρτα να μην βρεθούν παγωμένα το πρωί και ίσως να ζήσουν τα Χριστούγεννά τους όχι μπροστά σε τζάκι αλλά τουλάχιστον μπροστά σε γεμάτο τραπέζι και με λίγη ζέστη γύρω τους.

Δώστε αγάπη όση και όπως μπορείτε. Η χαρά και η αγάπη είναι τα μόνα που μπορεί κάποιος να προσφέρει, ακόμη και αν δεν τα έλαβε πότε ο ίδιος. Πιστεύω πως όταν φέρεσαι με αγάπη φωτίζεσαι περισσότερο μέσα σου και αντιμάχεσαι κάθε κακή πρόθεση.. Γιατί αυτό είναι η Αγάπη τελικά. Είναι Φως!
Καλά Χριστούγεννα σε όλους, με Φώς!