ΑΝΝΑ ΤΣΕΚΟΥΡΑ " Ρωτάς ποιά είμαι... "

ΑΝΑΣΤΟΧΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΒΑΡΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

 

Ε λοιπόν, πότε πέρασε αυτός ο χρόνος ούτε που το κατάλαβα.
Φτάνουμε στο τέλος του 2014 και παρατηρώ πως όλα βαίνουν… ίδια!
Δεν βλέπω ιδιαίτερες αλλαγές στα τεκταινόμενα στην πολιτική. Δεν βλέπω ιδιαίτερες αλλαγές στα τεκταινόμενα στην οικονομία.

Αναρωτιέμαι τι πρέπει να διδάξω εκ νέου στον εαυτό μου, πρωτίστως, και έπειτα στα παιδιά μου (τους μαθητές και την κόρη μου). Αναρωτιέμαι τι πρέπει να μελετήσω και να αποστηθίσω για να έχω μια καλύτερη χρονιά. Ή ίσως, να έχω μια αλλιώτικη χρονιά.

Διάβασα πρόσφατα μια πολύ ουσιαστική, σαφής αλλά και απαλλαγμένη από ακαδημαϊκά τερτίπια λόγου και εντυπωσιασμού συνέντευξη στης κας Αρβελερ η οποία με έκανε να σκεφτώ πως στην απλότητα κρύβεται τελικά το πιο θαυμαστό μεγαλείο.

Βρισκόμαστε στο κατώφλι του 2015. Χρονιά δύσκολη για όλο τον κόσμο. Χρονιά δύστροπη για τον κάθε έναν από εμάς. Δεν θέλω να πω για την οικονομική κρίση. Θέλω να μιλήσω για την κρίση μέσα μας...

Έχω την εντύπωση πως οι άνθρωποι μέσα μας έχουμε πολλές σκάλες. Ο εσωτερικός μας κόσμος είναι γεμάτος σκαλοπάτια. Πρέπει με σοφία και σύνεση να αφήνουμε το ένα και να περνάμε στο άλλο. Δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να προσπερνάμε ένα σκαλοπάτι. Γιατί έτσι αφήνουμε κάποια από τις εμπειρίες που μας κάνουν σοφότερους να χαθεί. Ας προσπαθήσουμε να ανεβούμε αυτά τα σκαλοπάτια, όχι για φθάσουμε ποτέ στην κορυφή της σκάλας,  μα για να ανακαλύψουμε τι μας επιφυλάσσει το κάθε σκαλί.  Ανεβαίνοντας δε, ακόμη και γλιστρώντας κάποιες φορές προς τα πίσω (κάτω εν προκειμένω) θα αισθανόμαστε ακόμη πιο δυνατοί.
 Ίσως θα πρέπει να εμβαθύνουμε μέσα μας, έτσι ώστε να ανακαλύψουμε τι μας θλίβει πραγματικά και να το πολεμήσουμε. Να ανακαλύψουμε τι μας φοβίζει πραγματικά και να το αντιμετωπίσουμε κατά πρόσωπο, χωρίς υπεκφυγές.  Ας προσφέρουμε στους εαυτούς μας το δώρο της ηρεμίας και της εσωτερικής ισορροπίας που μπορεί να μας βοηθήσει να ανταπεξέλθουμε στη δυσκολία και στην δυστροπία του νέου χρόνου αλλά και του εαυτού μας. Ας κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας και ας κάνουμε το πρώτο βήμα να ανεβούμε κάποιο σκαλοπάτι και έπειτα θα έρθει η σειρά του επόμενου, και του επόμενου. Και έτσι θα υψωθούμε λίγο και η ανάταση αυτή η εσωτερική θα επιφέρει και το φως λίγο πιο κοντά.