Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

ΒΑΠΤΙΣΜΑ
[γραμμένο πριν πολλά χρόνια.  Υποτίθεται πως ειναι η εκ βαθέων εξομολόγηση ενός ερωτευμένου άντρα σε μια γυναίκα.  Ομως, θα μπορούσε να ειναι και η εξομολόγηση μιας γυναίκας...(;) ]

ΒΑΠΤΙΣΜΑ

Λικνιζομενη, αιθέρια, σχεδόν άυλη θαρρεις, κοιτούσε,με τα μεγάλα της μάτια και με προσκαλούσε,
με προκαλούσε στην Λίμνη της την απύθμενη να βουτηχτώ.
Να βαπτιστώ, να αλλαξοπιστήσω...
Το ήθελα, μα τον Θεό το ήθελα κι εγώ!
Να αλλάξω και να αναποδογυρίσω της ζωής μου το λυσάρι.
Να μην μπορει κανεις να με κατανοήσει πια.
Μαζί της να γεννιέμαι και μαζί της να πεθαίνω.
Σμιλεμένη πέτρα και ανάγλυφο κόσμημα, σε όλο της το κορμί
να κατοικώ, άστεγος για πάντα...
Σφιχτό και λειο, δυνατό, αδάμαστο και υγρό,
λαμποκοπούσε ποτε στο φως και πότε στο σκοτάδι.
Ω, μην νομισετε για μια στιγμή,
πως το σκοτάδι υπολείπεται σε εικονες.
Οι γοφοί της κινούνται σαν κύμα και κάθε της
κίνηση θεριεύει την οργή μου.
Γιγαντώνει την παθιασμένη μου ψυχή σε επικίνδυνη φυλακή.
Την θέλω τούτη την Γυναίκα!
Είναι το πύρινο μέτωπο της συμφοράς μου μα την θέλω!
Είναι το δολοφονικό μου ένστικτο μα την ποθώ!
Την θέλω σήμερα και χθες και στο απέραντο
του πάντα, να την βασανίζω.
Να μην το βλέπει πως λιώνω και να την αποδιώχνω..
Να την αποζητώ και να μου δινει ότι και όποτε,
έτσι την Θέλω!

Να είναι το κοκκινο νερό της αμαρτίας που θα πιω.
Να εϊναι το κίτρινο δηλητήριο της μοναξιάς που θα με κεράσει.
Να είναι το ξέφωτο που μια σε σωζει και γελας
και μια σε ριχνει πιο βαθιά στο δάσος.
Στην κολυμπήθρα την βαθιά της, μια απότομη βουτιά
θα χαρώ κάποια στιγμή. Δειλά στην αρχή θα μου δοθεί.
Επειτα με όλη την ορμή της.
Ετσι την θέλω...
Να μου παραδοθει, να προδοθει, να ικετεύσει...
Το δικό μου σώμα να παρει μέσα της βαθιά και
στην κολυμπήθρα του Ανεπανάληπτου να γίνει η Επανάληψη.
Να γίνει τελετή.
Να την χαράξω με τα δόντια και να την σημαδέψω σαν εγκληματια, αφού εγκληματει που με ωθεί να την γυρεύω έτσι... στον Πόθο μου, στην έξαψή μου, στην ελπίδα μου, στην αντοχή μου....
Κάθε φορά που μου γελά νιώθω πως μέ επιασε ο Ιερος Ιστός του Πόνου και με πνίγει. Μα τέτοιο Βάπτισμα δεν γίνεται να το δεχθώ. Θέλω να έχω ένα όνομα όταν με αφήσει που θα το θυμάμαι. Εκείνη ξέρω πως δεν φταίει. Μα εγώ θα μεινω δίχως μνήμη σαν βουτήξω στα νερά της.
Θέλω τα χέρια μου να τα ζητά τις νύχτες και την ημέρα να ιδρώνει στο νερό που με επνιξε μέσα της.
Να την δαγκώνω και τα ματωμένα χείλη της να στάζουν το αίμα που γλείφοντάς το, θα με μεταλλάσει σε παντοδύναμο Δυνάστη.. Δυνάστη που οξύμωρα αδικείται...

Να με τυλίγει σαν σαβανο μα να τη δέχομαι..
Λικνίζεται πάλι. Χορεύει ένα χορό παράξενο που μαγεύει προτού ακόμη πέσει στην Κολυμπήθρα μαζί μου.
Διπλο το Βάπτισμα πάντα..
Αλλαξοπιστώ εγώ μα και εκείνη, δεν μένει στον ίδιο Θεό ή Δαίμονα Πιστή...
Με κοιτάζει.. παραδίνεται...με αφήνει να την λεηλατήσω...
Με βαπτίζει και την βαπτιζω στο κόκκινο του ερέβους.
Γιατι δεν υπάρχει μεγαλύτερο έρεβος απο αυτο που κρύβεται
στο Κόκκινο...

2 σχόλια: