ΑΝΝΑ ΤΣΕΚΟΥΡΑ " Ρωτάς ποιά είμαι... "

ΚΑΤΑΜΕΤΡΗΣΗ

Ένα, δύο, τρία, είκοσι.. εξήντα τέσσερα...
εκατόν τριάντα επτά δευτερόλεπτα που διαφεύγουν της προσοχής μου,
μια που η προσοχή μου είναι στραμμένη στην
σταθερή και αμετάβλητη μοναξιά μου.
Δυο μέρες, τέσσερις, μια βδομάδα, μήνες...
Είναι αρκετά χρόνια τώρα που με βιάζουν
ασύστολα οι αλλαγές κι εγώ βαρέθηκα να
αποταμιεύω σοφία και σύνεση.
Όρθια, καθιστή, ξαπλωμένη, γονατιστή...
όλες τις στάσεις και τις έζησα και τις προσευχήθηκα.
Είτε ως μάρτυρας είτε ως δαίμονας, φόρεσα
συμφορές και ψέματα και χόρεψα στης ακροθαλασσιάς το ξέσπασμα.
Εχω κοιμηθεί στο πάτωμα με εφημερίδα για στρωσίδι και τα όνειρά μου ξέσκεπα...
Έχω κοιμηθεί στο πάτωμα δίχως εφημερίδα για στρωσίδι
μα τα όνειρά μου πεινασμένα πάντα εκεί...
Εχω κοιμηθεί και στο ακριβότερο ξενοδοχείο μα ο υπνος μου ήταν δίχως όνειρα...
Έχω κοιμηθεί με το φως σβηστό και ας έτρεμα απο φόβο.
Πάντα φοβόμουν το σκοτάδι και τις δυνατές καταιγίδες,
ασχετα άν έγινα καταιγίδα η ίδια εντέλει...
Έχω κοιμηθεί με το φως ανοικτό
και το εκτυφλωτικό που εμπόδιζε την σκέψη να κοπάσει...
Ενα, τέσσερα, τριαντα τρία - όσα τα χρόνια του Χριστου -λάθη μετράω
και παντα λιγότερα μου βγαίνουν περιέργως.
Δεν καταδικάστηκα ως ένοχη ως σήμερα για τίποτε.
Καταδικάστηκα όλες τις φορές για την αθωότητά μου.
Βλέπεις, έχω κοιμηθεί με άντρες που με αγάπησαν πολύ αλλά εγώ καθόλου.
Έχω κοιμηθεί με άντρες που τους αγάπησα πολύ
αλλά εκείνοι ήθελαν μόνο την κατάκτηση.
Εχω κοιμηθεί με τον Έρωτα και έχω ξυπνήσει με την Απώλεια πολλές φορές.
Αθώα ή ένοχη λοιπόν;
Στην καταμέτρηση των ύπνων μου,
μάλλον παρουσιάζομαι δικαίως αμφίβολη...
Μα θα σου πω τούτο...
Όσες Απώλειες μέτρησα, τόσων βουνών κατέκτησα τις κορυφές.
Δεν έχει άδικο η μοναξιά που με κυνήγησε.
Την σκότωσα όπου την βρήκα.
Στο πάτωμα με εφημερίδα, ή δίχως...
Στα δωμάτια των ακριβών ξενοδοχείων.
Στο σκοτάδι ή στον λαμπερό ήλιο, παντου,
την εκτέλεσα την Μοναξιά.
Έζησα! Και να σου πω ένα μυστικό;
Θα συνεχίσω να την εκτελώ.
Θα Ζώ ερήμην της!