Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

ΜΙΑ ΜΟΝΑΧΑ ΡΟΥΦΗΞΙΑ...

Σε περιμένω.
Είπες θα έρθεις.
Η ώρα είναι περασμένη.
... Μόνο καπνίζεις ακατάπαυστα.
Μόνο δηλώνεις, κουρασμένος.
Κρεμάς στα αυτιά της Σιωπής
σκουλαρίκια φτιαγμένα απο τις
ύβρεις, που κατά καιρούς σε
φιλοξενούν στον άβολων στρωμάτων
τους την ενοχή.
Μα εγώ σε περιμένω.
Σταμάτα την κατασκευή νέων
κοσμημάτων - "θηλειά".
Παρακαλώ σταμάτα να
ρουφάς τον καπνό σαν φιλί μου.
Δεν θα φορέσω στιγμή το
παράλογο πάθος σου, μήτε βραχιόλι,
μήτε μενταγιον.
Μονο να... μια τζούρα ζήλεψα.
Μια ρουφηξιά απο το στριφτό, το βαρύ,
το τσιγάρο στροφή,
σε πενιά πικραμένη,
που θρηνεί, μα περήφανα γουστάρει
να ζήσει την απώλεια τούτη.
Μόνο να... μια ανάσα ζήλεψα.
Γεμάτη από του καημού σου
το άρωμα... κλεισμένη σε
ένα άφιλτρο πιστοποιητικό
ανώνυμου πόθου...
Α, ρε βρώμα Ζωή!
Μας το φυλάς να μας φέρνεις κοντά,
όταν οι δρόμοι απο κάτω μας,
χάνονται.
Σε Περιμένω...
Ένα τραπέζι μας χωρίζει στο
κάτω κάτω, δυο καφέδες και
ένα ποτήρι ερημιά.
Μια ρουφηξιά μας χωρίζει...
Απο το δικό σου θα πιώ
να μεθύσω φωτιά...
Ναι, δεν καπνίζω ...
Δώσε μία!
Τώρα.
Αναποδογυρίζω το τραπέζι!
Δεν περιμένω πια!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου