ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΠΕΡΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ ΣΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΤΟΥ Λ. ΠΑΝΟΥΣΗ
.... Ομοφυλοφιλία και ομοφοβία
Η «ομοφοβία» ανήκει στο είδος των νεοφανών όρων που, πράγμα σπάνιο, εκφράζει αυτό ακριβώς που λέει.
Ομοφοβικό είναι το άτομο, που καταλήγει να φοβάται το ίδιο του το φύλο.
Η ομοφοβία δεν έχει να κάμει με την λογική και συναισθηματική πεποίθηση ενός ετεροφυλόφιλου ατόμου, ότι ο δικός του σεξουαλικός προσανατολισμός είναι ο μόνος σύμφωνος με τη φύση [αν και αυτό είναι πολύ συζητήσιμο]
Η ομοφοβία είναι ο καθαρός φόβος και η ακόλουθη αμυντική στάση απέναντι σε άτομα του ίδιου φύλου, που εξαιτίας ακριβώς αυτού του φόβου, οι ομοφοβικοί τα αντιμετωπίζουν ως «πιθανούς εισβολείς»
Έχω γνωρίσει πολλά ετεροφυλόφιλα άτομα, που δεν γουστάρουν τους ομοφυλόφιλους, επειδή φρονούν ότι παραβαίνουν τους νόμους του Θεού ή της φύσης, ωστόσο δεν πρόκειται διόλου για ομοφοβικά άτομα. Απλώς προτιμούν την επαφή με τους ομοίους τους, χωρίς να επιτίθενται και χωρίς να κατακρίνουν όσους/ες βλέπουν τον έρωτα αλλιώς.
Η κ. Αννίτα Κοκκίνου, μας δίδει μια πολύ εναργή περιγραφή αυτής της δεκτικής και καλοπροαίρετης στάσης απέναντι στα γκέι άτομα.
«Εχω συναναστραφεί πολλές φορές ανθρώπους που απο επιλογή ή όχι είναι ομοφυλόφιλοι. Γυναικες και ανδρες για μενα δεν εχει διαφορά. Εχει τύχει να συναντησω στην διαδρομή μου ως εκπαιδευτικος ακομη και εφήβους που έδειχναν μια σαφή ροπή προς την ομοφυλοφιλία. Για μενα δεν εχει καμια σημασία το αν προτιμάς το ίδιο η το άλλο φυλο και δεν αντιμετωπίζω διαφορετικά ή ρατσιστικά ποτέ κανεναν. Υπάρχει όμως σαφώς μια συγχυση σχετικά με το αν ειναι επιλογη η ομοφυλοφιλία ή διαστροφη.
Θα προσπαθήσω να εξηγήσω όσο πιο απλά γίνεται τι θεωρώ εγώ διαστροφη στην συγκεκριμένη περιπτωση. Αν καποιος αρέσκεται στην παρέα του ιδιου φυλου μόνο γιατι έτσι αισθάνεται ολοκληρωμένος, συναισθηματικά λιγότερο ευάλωτος, κοινωνικά - στο χώρο που κινείται πάντα - περισσότερο αποδεκτος και μεσα του όλα λειτουργουν άψογα, σαφώς και δεν το θεωρώ διαστροφή.
Αν όμως ένας σύντροφός μου εκδήλωνε την επιθυμία να πάρει το ρόλο της γυναίκας στην ερωτική πράξη, τότε σιγουρα θα το θεωρούσα διαστροφη.
Η επιλογή είναι κατι που μπορεις να το δηλώσεις, όταν είσαι ενήλικας, όταν είσαι εμπειρος και όταν εχεις καταλήξει στο συμπέρασμα πως ολη η δράση σου σεξουαλικά, ερωτικά ή συναισθηματικά, καλυπτεται μόνον έτσι και σε ολοκληρώνει μόνον 'ετσι, δηλαδη όταν βρισκεσαι με ατομα του ιδιου φυλου.
Διαστροφή θεωρώ πως είναι μονάχα όταν απλά σου αρέσει και έτσι και αλλιώς. Αν και προσωπικά πιστεύω πως ελεύθεροι άνθρωποι είμαστε και ο καθείς την βρίσκει οπως γουστάρει για να το πω και λαικά.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν επιλέξει να γινουν ομοφυλοφιλοι. Ουτε ανάπτυξαν την τάση αυτη απο μόνοι τους.
Υπάρχουν ένα σωρό άλλα, ψυχολογικά και κοινωνικά αιτια που θα μπορουσαν να οδηγησουν ένα ατομο να ειναι ομοφυλόφιλο.
(Παιδική πορνεια, παιδικη σεξουαλικη κακοποίηση, ενδοοικογενειακή βια απο τον έναν η τον άλλον γονιό ώστε το παιδι -αγορι ή κοριτσι αντίστοιχα- να μισησει το αντιθετο φυλο.)
Δεν υπάρχει τιποτε που να με ενοχλεί και τιποτε που να θαυμάζω συγκεκριμένα στους ομοφυλόφιλους. Θα με ενοχλουσε οτι και στους υπολοιπους. Το ψέμα και υποκρισία και θα θαυμαζα την αυτοθυσία την κοινωνικη προσφορά και την δυναμική και αισιοδοξία τους.
Εχω ατομα στο ευρυτερο οικογενειακο μου περιβάλλον που ειχαν εκδηλώσει την τάση της ομοφυλοφιλίας. Υπάρχουν άτομα στο ευρύτερο κοινωνικο μου περιβάλλον που επισης ειναι ομοφυλόφιλα. Δεν το σκέφτομαι καν. Δεν το βλεπω. Δεν το ειδα ποτε. Συναναστρεφομαι απο πολυ νεα, ατομα που ειχαν απο επιλογή στραφει στην ομοφυλοφιλια και πέθαναν οντας ως το τέλος ομοφυλοφιλοι και ευτυχισμενοι. Εχω και στενότερους φιλους /ες που ειναι ομοφυλόφιλοι. Δεν ενοχληθηκα ποτε.
Οφειλω να διευκρινήσω όμως πως δεν προσπαθησαν ποτε να με εντάξουν στην συνηθειά τους. Δεν ενοχλήθηκα ποτε με τετοιον τροπο. Δεν υπήρξε ποτε ουτε η νυξη για μια "δοκιμη".
Τώρα βέβαια δεν ξέρω, αν θα μπορουσα να ειμαι ψυχραιμη αρκετά αν επροκειτο για το παιδι μου. Να μη πω μεγαλα λογια. Πιστεύω ομως οτι λογω παιδειας και λογω τοποθετησης στο ασυμβατο όλη μου την ζωη, μαλλον θα το αποδεχομουν και θα το σεβομουν θα προσπαθουσα εστω να το κατανοήσω.
Και τέλος, ελπιζω να μην χρειάζεται να σου πω εδώ, πως η ομοφυλοφιλία δεν με αφορά ως σεξουαλική επιλογή.
Ειμαι φανατικη λατρης του φαλλου.
Δεν θα μπορουσα ποτέ να νιωσω ότι νιωθω με εναν αντρα, με μια γυναικα. Λατρεύω τους άντρες, παρόλο που δεν πιστεύω λέξη σας... κι από τις δικές σου μάλιστα, ακόμα περισσοτερο!»
Πολύ σωστά η αγαπημένη μου Ανίτα δεν πιστεύει λέξη από τους άντρες, όταν πρόκειται για ερωτικά ζητήματα.
Διότι το παραμύθι είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη του Έρωτος.
Παρά το γεγονός όμως ότι η Ανίτα είναι αποφασισμένη ετεροφυλόφιλη, δεν την ενοχλούν διόλου τα γκέι άτομα και σέβεται τις σεξουαλικές τους επιλογές.
Η ομοφοβία αρχίζει εκεί που τελειώνει ο νους και αρχίζουμε να σκεπτόμαστε με τα πόδια.
Για την ανάπτυξη της ομοφοβίας ακόμα και εως βαθμού υστερίας σε άτομα ή κοινωνικές ομάδες ή ολόκληρους πολιτισμούς, υπάρχουν πολλές ερμηνείες, που συχνά αλληλοεπικαλύπτονται, χωρίς απαραιτήτως η μια να αποκλείει την άλλη.
Μία όψη του φαινομένου, αφορά τα άτομα που συγκλονίζονται από ομοφυλοφιλικές φαντασιώσεις ή επιθυμίες αλλά εγκλωβισμένοι στα ταμπού τους και στα στερεότυπα τους δεν βρίσκουν το θάρρος να το ομολογήσουν ούτε στον εαυτό τους.
Και φυσικά δεν είναι εύκολο να ξεπεράσεις τις φοβίες που σου έχουνε σφηνώσει στον νου, η οικογένεια σου και ο αμεσος συγγενικός περίγυρος.
Θυμάμαι τη μάνα μου να μου λέει με τρόμο: «απ’ το να γίνεις πούστης, καλύτερα το χω να γινεις φονιάς!»
Και βέβαια αν ένα αγόρι μεγαλώνει σε ένα τέτοιο κλίμα, μπορεί κάλλιστα να γίνει φονιάς.
Όχι όμως των αλλωνών - αλλά του εαυτού του.
Η απωθημένη ομοφυλοφιλική επιθυμία μπορεί να προκαλέσει σοβαρότατες ψυχικές διαταραχές, που πιθανόν να στραφούν ενάντια στο εγώ ή ενάντια στον άλλον.
Στη πραγματικότητα, αυτό που οδηγεί τους ομοφυλόφιλους να αναζητήσουν τρόπους για να αλλάξουν τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις, δεν είναι το βάρος της ομοφυλοφιλίας τους αλλά η ομοφοβία, που εισπράττουν μέσα στην κοινωνία τους ή στον άμεσο περίγυρο τους.
Σε μια επιστολή του προς αμερικανίδα μαμά, ο Φρόϋντ, ο οποίος σημειωτέον θεωρούσε την ομοφυλοφιλία ως παρέκκλιση από τη υγιή σεξουαλική συμπεριφορά, προσπαθεί να την πείσει ότι ο ομοφυλόφιλος γιος της δεν κάμει τίποτα το επιλήψιμο αλλά αντιθέτως, αν προσπαθούσε να καταπιέσει και να απωθήσει τις σεξουαλικές του προτιμήσεις, ενδεχομένως να αντιμετώπιζε σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα.
Προφανώς ο γιος της μαμάς δεν θα είχε κανένα πρόβλημα ως ομοφυλόφιλος, αν η μαμά δεν του φόρτωνε το δικό της άγχος, για ότι θεωρούσε εκείνη ως «θανάσιμη ντροπή του πούστη γιου της»
Στην περίφημο ανάλυση του για τον πρόεδρο Σρέμπερ, ο Ζακ Λακάν συνεχίζει το έργο του Φρόϋντ ερμηνεύοντας τη σχιζοφρένεια του δικαστή, ως αποτέλεσμα της σφοδρότατης εσωτερικής του σύγκρουσης, μεταξύ των προσταγών της κοινωνίας και της απωθημένης ομοφυλοφιλικής του επιθυμίας.
Φαίνεται λοιπόν πως η ομοφυλοφιλία δεν είναι πρόβλημα των ομοφυλοφίλων, οι οποίοι ζουν μια χαρά, εάν και εφόσον αποδεχθούν τη σεξουαλική τους επιλογή αλλά, αντιθέτως είναι πρόβλημα των ομοφοβικών, οι οποίοι φορτώνουν το βάρος των φόβων τους, στους υπόλοιπους.
__
.... Ομοφυλοφιλία και ομοφοβία
Η «ομοφοβία» ανήκει στο είδος των νεοφανών όρων που, πράγμα σπάνιο, εκφράζει αυτό ακριβώς που λέει.
Ομοφοβικό είναι το άτομο, που καταλήγει να φοβάται το ίδιο του το φύλο.
Η ομοφοβία δεν έχει να κάμει με την λογική και συναισθηματική πεποίθηση ενός ετεροφυλόφιλου ατόμου, ότι ο δικός του σεξουαλικός προσανατολισμός είναι ο μόνος σύμφωνος με τη φύση [αν και αυτό είναι πολύ συζητήσιμο]
Η ομοφοβία είναι ο καθαρός φόβος και η ακόλουθη αμυντική στάση απέναντι σε άτομα του ίδιου φύλου, που εξαιτίας ακριβώς αυτού του φόβου, οι ομοφοβικοί τα αντιμετωπίζουν ως «πιθανούς εισβολείς»
Έχω γνωρίσει πολλά ετεροφυλόφιλα άτομα, που δεν γουστάρουν τους ομοφυλόφιλους, επειδή φρονούν ότι παραβαίνουν τους νόμους του Θεού ή της φύσης, ωστόσο δεν πρόκειται διόλου για ομοφοβικά άτομα. Απλώς προτιμούν την επαφή με τους ομοίους τους, χωρίς να επιτίθενται και χωρίς να κατακρίνουν όσους/ες βλέπουν τον έρωτα αλλιώς.
Η κ. Αννίτα Κοκκίνου, μας δίδει μια πολύ εναργή περιγραφή αυτής της δεκτικής και καλοπροαίρετης στάσης απέναντι στα γκέι άτομα.
«Εχω συναναστραφεί πολλές φορές ανθρώπους που απο επιλογή ή όχι είναι ομοφυλόφιλοι. Γυναικες και ανδρες για μενα δεν εχει διαφορά. Εχει τύχει να συναντησω στην διαδρομή μου ως εκπαιδευτικος ακομη και εφήβους που έδειχναν μια σαφή ροπή προς την ομοφυλοφιλία. Για μενα δεν εχει καμια σημασία το αν προτιμάς το ίδιο η το άλλο φυλο και δεν αντιμετωπίζω διαφορετικά ή ρατσιστικά ποτέ κανεναν. Υπάρχει όμως σαφώς μια συγχυση σχετικά με το αν ειναι επιλογη η ομοφυλοφιλία ή διαστροφη.
Θα προσπαθήσω να εξηγήσω όσο πιο απλά γίνεται τι θεωρώ εγώ διαστροφη στην συγκεκριμένη περιπτωση. Αν καποιος αρέσκεται στην παρέα του ιδιου φυλου μόνο γιατι έτσι αισθάνεται ολοκληρωμένος, συναισθηματικά λιγότερο ευάλωτος, κοινωνικά - στο χώρο που κινείται πάντα - περισσότερο αποδεκτος και μεσα του όλα λειτουργουν άψογα, σαφώς και δεν το θεωρώ διαστροφή.
Αν όμως ένας σύντροφός μου εκδήλωνε την επιθυμία να πάρει το ρόλο της γυναίκας στην ερωτική πράξη, τότε σιγουρα θα το θεωρούσα διαστροφη.
Η επιλογή είναι κατι που μπορεις να το δηλώσεις, όταν είσαι ενήλικας, όταν είσαι εμπειρος και όταν εχεις καταλήξει στο συμπέρασμα πως ολη η δράση σου σεξουαλικά, ερωτικά ή συναισθηματικά, καλυπτεται μόνον έτσι και σε ολοκληρώνει μόνον 'ετσι, δηλαδη όταν βρισκεσαι με ατομα του ιδιου φυλου.
Διαστροφή θεωρώ πως είναι μονάχα όταν απλά σου αρέσει και έτσι και αλλιώς. Αν και προσωπικά πιστεύω πως ελεύθεροι άνθρωποι είμαστε και ο καθείς την βρίσκει οπως γουστάρει για να το πω και λαικά.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν επιλέξει να γινουν ομοφυλοφιλοι. Ουτε ανάπτυξαν την τάση αυτη απο μόνοι τους.
Υπάρχουν ένα σωρό άλλα, ψυχολογικά και κοινωνικά αιτια που θα μπορουσαν να οδηγησουν ένα ατομο να ειναι ομοφυλόφιλο.
(Παιδική πορνεια, παιδικη σεξουαλικη κακοποίηση, ενδοοικογενειακή βια απο τον έναν η τον άλλον γονιό ώστε το παιδι -αγορι ή κοριτσι αντίστοιχα- να μισησει το αντιθετο φυλο.)
Δεν υπάρχει τιποτε που να με ενοχλεί και τιποτε που να θαυμάζω συγκεκριμένα στους ομοφυλόφιλους. Θα με ενοχλουσε οτι και στους υπολοιπους. Το ψέμα και υποκρισία και θα θαυμαζα την αυτοθυσία την κοινωνικη προσφορά και την δυναμική και αισιοδοξία τους.
Εχω ατομα στο ευρυτερο οικογενειακο μου περιβάλλον που ειχαν εκδηλώσει την τάση της ομοφυλοφιλίας. Υπάρχουν άτομα στο ευρύτερο κοινωνικο μου περιβάλλον που επισης ειναι ομοφυλόφιλα. Δεν το σκέφτομαι καν. Δεν το βλεπω. Δεν το ειδα ποτε. Συναναστρεφομαι απο πολυ νεα, ατομα που ειχαν απο επιλογή στραφει στην ομοφυλοφιλια και πέθαναν οντας ως το τέλος ομοφυλοφιλοι και ευτυχισμενοι. Εχω και στενότερους φιλους /ες που ειναι ομοφυλόφιλοι. Δεν ενοχληθηκα ποτε.
Οφειλω να διευκρινήσω όμως πως δεν προσπαθησαν ποτε να με εντάξουν στην συνηθειά τους. Δεν ενοχλήθηκα ποτε με τετοιον τροπο. Δεν υπήρξε ποτε ουτε η νυξη για μια "δοκιμη".
Τώρα βέβαια δεν ξέρω, αν θα μπορουσα να ειμαι ψυχραιμη αρκετά αν επροκειτο για το παιδι μου. Να μη πω μεγαλα λογια. Πιστεύω ομως οτι λογω παιδειας και λογω τοποθετησης στο ασυμβατο όλη μου την ζωη, μαλλον θα το αποδεχομουν και θα το σεβομουν θα προσπαθουσα εστω να το κατανοήσω.
Και τέλος, ελπιζω να μην χρειάζεται να σου πω εδώ, πως η ομοφυλοφιλία δεν με αφορά ως σεξουαλική επιλογή.
Ειμαι φανατικη λατρης του φαλλου.
Δεν θα μπορουσα ποτέ να νιωσω ότι νιωθω με εναν αντρα, με μια γυναικα. Λατρεύω τους άντρες, παρόλο που δεν πιστεύω λέξη σας... κι από τις δικές σου μάλιστα, ακόμα περισσοτερο!»
Πολύ σωστά η αγαπημένη μου Ανίτα δεν πιστεύει λέξη από τους άντρες, όταν πρόκειται για ερωτικά ζητήματα.
Διότι το παραμύθι είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη του Έρωτος.
Παρά το γεγονός όμως ότι η Ανίτα είναι αποφασισμένη ετεροφυλόφιλη, δεν την ενοχλούν διόλου τα γκέι άτομα και σέβεται τις σεξουαλικές τους επιλογές.
Η ομοφοβία αρχίζει εκεί που τελειώνει ο νους και αρχίζουμε να σκεπτόμαστε με τα πόδια.
Για την ανάπτυξη της ομοφοβίας ακόμα και εως βαθμού υστερίας σε άτομα ή κοινωνικές ομάδες ή ολόκληρους πολιτισμούς, υπάρχουν πολλές ερμηνείες, που συχνά αλληλοεπικαλύπτονται, χωρίς απαραιτήτως η μια να αποκλείει την άλλη.
Μία όψη του φαινομένου, αφορά τα άτομα που συγκλονίζονται από ομοφυλοφιλικές φαντασιώσεις ή επιθυμίες αλλά εγκλωβισμένοι στα ταμπού τους και στα στερεότυπα τους δεν βρίσκουν το θάρρος να το ομολογήσουν ούτε στον εαυτό τους.
Και φυσικά δεν είναι εύκολο να ξεπεράσεις τις φοβίες που σου έχουνε σφηνώσει στον νου, η οικογένεια σου και ο αμεσος συγγενικός περίγυρος.
Θυμάμαι τη μάνα μου να μου λέει με τρόμο: «απ’ το να γίνεις πούστης, καλύτερα το χω να γινεις φονιάς!»
Και βέβαια αν ένα αγόρι μεγαλώνει σε ένα τέτοιο κλίμα, μπορεί κάλλιστα να γίνει φονιάς.
Όχι όμως των αλλωνών - αλλά του εαυτού του.
Η απωθημένη ομοφυλοφιλική επιθυμία μπορεί να προκαλέσει σοβαρότατες ψυχικές διαταραχές, που πιθανόν να στραφούν ενάντια στο εγώ ή ενάντια στον άλλον.
Στη πραγματικότητα, αυτό που οδηγεί τους ομοφυλόφιλους να αναζητήσουν τρόπους για να αλλάξουν τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις, δεν είναι το βάρος της ομοφυλοφιλίας τους αλλά η ομοφοβία, που εισπράττουν μέσα στην κοινωνία τους ή στον άμεσο περίγυρο τους.
Σε μια επιστολή του προς αμερικανίδα μαμά, ο Φρόϋντ, ο οποίος σημειωτέον θεωρούσε την ομοφυλοφιλία ως παρέκκλιση από τη υγιή σεξουαλική συμπεριφορά, προσπαθεί να την πείσει ότι ο ομοφυλόφιλος γιος της δεν κάμει τίποτα το επιλήψιμο αλλά αντιθέτως, αν προσπαθούσε να καταπιέσει και να απωθήσει τις σεξουαλικές του προτιμήσεις, ενδεχομένως να αντιμετώπιζε σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα.
Προφανώς ο γιος της μαμάς δεν θα είχε κανένα πρόβλημα ως ομοφυλόφιλος, αν η μαμά δεν του φόρτωνε το δικό της άγχος, για ότι θεωρούσε εκείνη ως «θανάσιμη ντροπή του πούστη γιου της»
Στην περίφημο ανάλυση του για τον πρόεδρο Σρέμπερ, ο Ζακ Λακάν συνεχίζει το έργο του Φρόϋντ ερμηνεύοντας τη σχιζοφρένεια του δικαστή, ως αποτέλεσμα της σφοδρότατης εσωτερικής του σύγκρουσης, μεταξύ των προσταγών της κοινωνίας και της απωθημένης ομοφυλοφιλικής του επιθυμίας.
Φαίνεται λοιπόν πως η ομοφυλοφιλία δεν είναι πρόβλημα των ομοφυλοφίλων, οι οποίοι ζουν μια χαρά, εάν και εφόσον αποδεχθούν τη σεξουαλική τους επιλογή αλλά, αντιθέτως είναι πρόβλημα των ομοφοβικών, οι οποίοι φορτώνουν το βάρος των φόβων τους, στους υπόλοιπους.
__
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου