Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2013

Στο τρίτο συρτάρι στο κομό της γιαγιάς,
σε έχω καλά φυλαγμένο εδώ και χρόνια.
Ανάμεσα σε ακριβές δαντέλες και αρώματα θεσπέσια
από ένα παρελθόν που πενθώ σε κάθε μου νέο φιλί,
σε ακούω τα βράδια να τραγουδάς μελωδίες της θλίψης.
Τι θέλεις;
Γιατι δεν με αφήνεις να πέσω σε άλλα χέρια, πιο βρώμικα;
Τι θέλεις;
Γιατί φωνάζεις όταν με ακους να ευχαριστιέμαι την απουσία σου;
Γιατι με γεμίζεις ενοχές;...
Εσύ εφυγες.
Εγώ ακόμη εδώ σε κρατώ, χνάρι του καιρου...
Στο τρίτο συρτάρι στο κομό της γιαγιάς,
έχω καλα φυλάξει την ζωη μου ολάκερη...
Να προσεξεις τις τσακίσεις στο διπλωμα.
Η ζωή διπλωμένη μοιάζει πιο εύκολη...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου