ΑΝΝΑ ΤΣΕΚΟΥΡΑ " Ρωτάς ποιά είμαι... "

ΣΦΑΓΕΙΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ

Αποφλοιώθηκε η Συγκίνηση

στα σφαγεία των Αισθημάτων.

Τα τακούνια μου τρύπησαν

κάθε μικρή Ελπίδα που έρποντας

στο έδαφος, επιχειρούσε διαφυγή.

Ο Θάνατος, παραμόνευε σε όλες

τις κάμαρες και τις κλινες

της Ελπίδας, του Ρομαντισμού,

της Ευαισθησίας.

Ποιος ο λόγος να υπάρχουν

συναισθήματα που μας κάνουν

ευάλωτους;  Ο Άρχων της Επιφάνειας

μιλά για ησυχία, ηρεμία, απάθεια ίσως...

Δεν νομίζω να μοιράζουν κάπου

πανοπλίες ειδικές για την αποφυγή

των χτυπημάτων, από λόγχη

ψευδούς Τρυφερότητος.

Ούτε και αλοιφές προστασίας

απο σάπια φιλιά. Μήτε χάπια που

τα πίνεις κάνοντας έρωτα,

και προστατεύουν το κορμί απο

τις θύμησες!

Καλά που φόρεσα τα ψηλοτάκουνα.

Φέυγοντας απο τα διαμερίσματά σου

να θυμηθω να σου ζητήσω να καρφώσεις

το ένα στην καρδιά μου.

Συνάντησα όλα τα είδη αδυνατότητας

ενός έρωτα. Λόγω συνθηκών, λόγω διαφοράς

ηλικίας, λόγω απόστασης, λόγω αλήθειας,

λόγω ισχύος, λόγω αδυναμίας,

λογω Εγωπάθειας, λόγω υποταγής,

μα ποτέ ως τώρα λόγω άρνησης αισθήσεων!

Εσύ που λειτουργείς τούτο το κάστρο

με τα σφαγεία Αισθημάτων στα Υπόγεια του,

πες μου...Είναι στα αλήθεια τόσο δύσκολο

να τα εξαφανίσεις, όσο λενε;

Γιατι θα θέλει πολύ δύναμη να σφαγιάσεις

ένα χτυποκάρδι...

Νομίζω ο ήχος θα αντηχεί και μετά θάνατόν του...