ΑΝΝΑ ΤΣΕΚΟΥΡΑ " Ρωτάς ποιά είμαι... "

 ΚΩΣΤΑΣ ΑΡΚΟΥΔΕΑΣ - 28 ΧΡΟΝΙΑ ΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

Υπάρχουν αρκετοί συγγραφείς που εκτιμώ και διαβάζω χρόνια. Κάποιους είχα την τύχη να τους γνωρίσω προσωπικά, κάποιους όχι. Ο συνεντευξιαζόμενος κ. Κώστας Αρκουδέας ήταν από τους ελάχιστους Έλληνες συγγραφείς που με άγγιξαν τα χρόνια που χανόμουν στον Ντοστογιέφσκι, τον Χεμινγουέι, τον Ουάιλντ και τον Καμύ. «Προσωπικός» γιατί τον διάβασα πρώτη φορά στα δέκα επτά μου χρόνια και η «Πόλη» του, με έκανε να νιώσω συναισθήματα που στην τρυφερή ηλικία αυτή, ίσως και να μου άλλαξαν την γραμμή πλεύσης μου. Αποκαλύπτω εδώ, πως ένας λόγος που άρχισα να βλέπω την γραφή πιο σοβαρά, ήταν και η «Πόλη με τα Χίλια Πρόσωπα» του Κώστα Αρκουδέα.
Άνθρωπος χαμηλού προφίλ, αποπνέει μια ηρεμία και μια σταθερότητα που δεν οφείλεται στο ότι δεν τολμά να ανανεώνεται, αλλά ακριβώς στο αντίθετο. Μόνο την γραφή του να προσέξει κάποιος και να παρακολουθήσει την συγγραφική του πορεία, θα διαπιστώσει πως κάθε άλλο παρά να επαναλαμβάνεται του αρέσει.
Στην επικοινωνία μας για την συνέντευξη αυτή, το πρώτο που μου άρεσε στον κ. Αρκουδέα ήταν πως ήταν ευγενής, ειλικρινής και σαφής. Το επόμενο, όπως θα διαπιστώσετε, ήταν ότι μπήκε απευθείας στο πνεύμα των ερωτήσεων μου και από εκεί και πέρα νομίζω μίλησε και λίγο… το αίμα και η ρίζα μας η κοινή, που είναι η Μάνη. Οι κώδικες, οι αύρες, όλα συνετέλεσαν σε μια πολύ καλή συνομιλία που η χημεία της έγκειται στην αγάπη για την γραφή, την ανανέωση, την δημιουργία και τον ρομαντικό δυναμισμό!

Α.Τ: Κατάγεστε από την Μάνη. Έχοντας η ίδια ρίζες από εκεί, γνωρίζω την δύναμη του τόπου, την γοητεία, μα και την επιρροή του πάνω σε ένα χαρακτήρα. Γνωρίζοντας πως έχετε ζήσει σε διαφορετικά μέρη, εκτός της Αθήνας, τι κουβαλάτε από αυτή την καταγωγή, ένα στοιχείο το οποίο ίσως, διαφαίνεται και στις γραφές σας;

ΚΩΣΤΑΣ ΑΡΚΟΥΔΕΑΣ -- Υπάρχει μια σκληρή ρομαντικότητα στον τρόπο γραφής μου, η οποία έλκει πιθανότατα την καταγωγή της από εκεί. Η παιδική ηλικία μου χαρακτηρίστηκε από τα καλοκαίρια στη Μάνη, στο χωριό Πολιάνα, στα σύνορα Μεσσηνίας και Λακωνίας, τόπο γέννησης των γονιών μου. Δεν ήταν μόνο το άγριο τοπίο, ήταν κυρίως οι κάτοικοι που έμοιαζε να εναρμονίζονται με αυτό. Κλειστοί κατά κανόνα, δύσπιστοι στις κοινωνικές επαφές τους, αλλά με πολλά φωτεινά ανοίγματα, μες στα οποία σε έκαναν να νιώθεις ζεστά και φιλόξενα. Εφόσον έχετε τις ρίζες σας από εκεί, νομίζω πως αντιλαμβάνεστε για ποιο πράγμα μιλάω.

Α.Τ.: Φυσικά και αντιλαμβάνομαι. Ο τόπος έχει ταυτόχρονα κάτι τόσο τραχύ όσο και ρομαντικό. Όλα μοιάζουν στην Μάνη σαν να είναι έτοιμα για πόλεμο, ενώ την ίδια στιγμή, σε προσκαλούν να φας, να πιεις και να ξαποστάσεις στις πέτρες τους. Σας συνάντησα πρώτη φορά στην «Πόλη με τα χίλια πρόσωπα»( εκδόσεις Οδυσσέας) σε σχετικά νεαρή ηλικία. Γοητεύτηκα, αναρωτήθηκα και ανακάλυψα πολλά για μένα από την εναλλαγή των συναισθημάτων που μου προκαλούσε η ανάγνωση του μυθιστορήματος αυτού. Πολύ αργότερα, στον «Αριθμό του Θεού» ξαφνιάστηκα και με συνεπήρε το θέμα αισθανόμενη πως διαβάζω έναν ξένο συγγραφέα. Δέχεστε επιρροές από την ξένη λογοτεχνία; Και πόσο αυτό, είναι αποδεκτό στην ελληνική λογοτεχνία, τελικά;

ΚΩΣΤΑΣ ΑΡΚΟΥΔΕΑΣ -- Στην «Πόλη με τα χίλια πρόσωπα» καταγράφεται η ζωή των νέων στην Ελλάδα στα τέλη του εικοστού αιώνα, η οποία περιστρεφόταν γύρω από το δίπολο «χειμώνας στην πόλη, καλοκαίρι στα νησιά». Αντίθετα, «Ο αριθμός του Θεού» δεν έχει σχέση με την Ελλάδα, καθώς ο κεντρικός του άξονας είναι το ΜΙΤ στη Βοστόνη. Είκοσι ένα χρόνια χωρίζουν τα δυο αυτά βιβλία. Καμιά φορά, κοιτάζοντας πίσω μου, βλέπω την αναπάντεχη διαδρομή που ακολούθησε η συγγραφική μου πορεία και αναρωτιέμαι πού θα καταλήξει. Όσο για τις επιρροές μου, προέρχονται τόσο από την ελληνική όσο και από την παγκόσμια λογοτεχνία. Είναι ποικίλα τα ερεθίσματα που δέχεται ο σύγχρονος λογοτέχνης, γι’ αυτό και οφείλει να διατηρεί την ισορροπία του, να μην παρεκκλίνει από το στόχο του. Ο δικός μου στόχος είναι να δημιουργώ κάθε φορά ένα μοναδικό βιβλίο από ένα διαφορετικό λογοτεχνικό είδος.

Α.Τ. : Είστε σχεδόν 30 χρόνια στην συγγραφή. Τι είναι η γραφή τελικά; Είναι πιστή σύζυγος, παθιασμένη ερωμένη, τίποτε από τα δύο, κάτι άλλο; Τι;

ΚΩΣΤΑΣ ΑΡΚΟΥΔΕΑΣ -- Μια απρόβλεπτη σύντροφος, θα έλεγα, αυτή είναι η συγγραφή. Σύντροφος γιατί είναι εκεί, δίπλα σου, μέσα σου, παντού γύρω σου, ενταγμένη σαν την ανάσα στην καθημερινότητά σου. Απρόβλεπτη γιατί δεν ξέρεις κάθε φορά πού μπορεί να σε οδηγήσει, σε ποια θάλασσα θα σε πνίξει ή σε ποια ακτή θα σε ξεβράσει. Ορισμένες φορές είναι απολαυστικό να συγκατοικείς μαζί της, άλλες φορές επικίνδυνο. Δεν πρόκειται να ξεχάσω πως τελειώνοντας «Τα κατά Αιγαίον πάθη» και ξαναβγαίνοντας μετά από καιρό στον κόσμο, έπαθα κλειστοφοβία.

Α.Τ. : Σκεφτήκατε ποτέ να γράψετε ένα θεατρικό; Θέλω να πω η ματιά σας στα πράγματα, φάνηκε από την πρώτη σας απόπειρα αυτό το 1987 με τα διηγήματα «Άσε τον Μπομπ Μάρλευ να περιμένει», είναι σύγχρονη, δυναμική. Σήμερα, το θέατρο πάσχει από καλά θεατρικά με δυνατά νοήματα, ικανά να επικοινωνήσουν το σημαντικό. Ότι υπάρχει είναι παλαιό ή παλαιότερο! Βρίσκετε πως είναι δύσκολο να γράψει κανείς θέατρο;

ΚΩΣΤΑΣ ΑΡΚΟΥΔΕΑΣ -- Δεν αποκλείεται κάποια στιγμή να ασχοληθώ με το θέατρο. Ξέρετε, ακούω κάποιους να λένε πως το θέατρο είναι νεκρή μορφή τέχνης. Δεν συμμερίζομαι αυτή την άποψη. Τα τελευταία χρόνια έχω δει στην Ελλάδα αξιόλογες παραστάσεις γραμμένες από νέους ανθρώπους, όπως τα θεατρικά του Γιάννη Τσίρου. Όσο κι αν έχει πάψει το θέατρο να απευθύνεται στις πλατιές μάζες, έχει διατηρήσει το ζωτικό του χώρο και δεν σταματά να συγκινεί με την αμεσότητά του.

Α.Τ. : Θα ήθελα την τοποθέτησή σας σχετικά με το βιβλίο. Υπάρχει η άποψη ότι το έντυπο βιβλίο πεθαίνει – πράγμα το οποίο με θλίβει ως άποψη και με τρομάζει πρέπει να σας πω. Πιστεύετε πως πράγματι, το ηλεκτρονικό βιβλίο θα κυριαρχήσει;

ΚΩΣΤΑΣ ΑΡΚΟΥΔΕΑΣ -- Το ηλεκτρονικό βιβλίο μπήκε δυναμικά στη ζωή μας, αλλά το έντυπο βιβλίο εξακολουθεί να είναι το αγαπημένο φετίχ των περισσότερων αναγνωστών. Δεν ξέρω τι μορφή θα έχει το βιβλίο μετά από μια ή δυο γενιές αναγνωστών (ή να πω χρηστών;) που θα έχουν εξοικειωθεί απόλυτα με τη χρήση του ηλεκτρονικού βιβλίου. Αυτό που προς το παρόν βλέπω, παρακολουθώντας τον δεκάχρονο γιο μου, είναι ότι μπορούν να συνδυαστούν και οι δυο μορφές ανάγνωσης. Και το έντυπο και το ηλεκτρονικό βιβλίο. Μικρή σημασία έχει. Σημασία έχει ο κόσμος να συνεχίσει να διαβάζει.

Α.Τ. : Τι θα αλλάζατε, αν μπορούσατε, κ. Αρκουδέα; Η ζωή είναι τελικά στα χέρια μας ή νομίζουμε ότι είναι; Είμαστε υπεύθυνοι για ό,τι συμβαίνει; Ή υπάρχει μια ανώτερη δύναμη που κατατάσσει τελικά τα πάντα εντός ή εκτός γραμμών και πλαισίων, στα οποία καλούμαστε να εισέλθουμε και να διαχειριστούμε τις καταστάσεις;

ΚΩΣΤΑΣ ΑΡΚΟΥΔΕΑΣ -- Αν εξαιρέσει κανείς τις φυσικές καταστροφές και τα ατυχήματα για τα οποία δεν ευθυνόμαστε, εμείς και μόνο εμείς καθορίζουμε τη ζωή μας. «Ο χαρακτήρας του ανθρώπου δημιουργεί τη μοίρα του», έλεγε ο Ηράκλειτος.

Α.Τ.: Τι θεωρείτε το πιο σημαντικό στην ζωή ενός ανθρώπου εκτός της υγείας φυσικά και της οικογενειακής ευημερίας; Το πιο σημαντικό για την εσωτερική του γαλήνη και ισορροπία. Υπάρχουν «ποτέ» και «πάντα» στην δική σας ζωή;

ΚΩΣΤΑΣ ΑΡΚΟΥΔΕΑΣ -- Χμ… Δυο ερωτήσεις σε μία! Ωραία, λοιπόν, κι εγώ για να σας μπερδέψω, θα αρχίσω από το τέλος. Τα «ποτέ» και τα «πάντα» έχουν φύγει εδώ και καιρό από τη ζωή μου, όπως και πολλές από τις βεβαιότητες που είχα κάποτε. Θαρρείς και μεγαλώνοντας απέβαλα τους όποιους δογματισμούς και οδηγήθηκα σε μια πιο «σωκρατική» αντίληψη των πραγμάτων. Στην πρώτη ερώτησή σας τώρα, η απάντηση είναι: η δημιουργικότητα. Όποια μορφή κι αν έχει.

Α.Τ. : Έπειτα από ένα τόσο δυνατό ερωτικό μυθιστόρημα όπως το «Παράφορο Πάθος» από τις εκδόσεις Καστανιώτη, και ένα υπέροχο βιβλίο για μικρούς αλλά και για μεγάλους, «Η πολύχρωμη σβούρα», νομίζω και τα δυο το 2013, τι να περιμένουμε από εσάς;

ΚΩΣΤΑΣ ΑΡΚΟΥΔΕΑΣ -- Στα τέλη του περασμένου χρόνου κυκλοφόρησε η νουβέλα μου «Και τώρα δεν είναι αργά» από τις νέες εκδόσεις Κουκουνάρι. Πρόκειται για μια σπάνια έκδοση στην εποχή της κρίσης, καθώς είναι διανθισμένη με ξυλογραφίες του Νίκου Σταυρακαντωνάκη, κάτι που έχει να συμβεί εδώ και δεκαετίες. Θεωρώ πως η έκδοση αυτή, στο σύνολό της, αποτελεί ένα μικρό έργο τέχνης. Όσο για το μέλλον, παραμένοντας πιστός στην αρχή μου να ασχολούμαι κάθε φορά με διαφορετικό λογοτεχνικό είδος, συγγράφω ένα Χρονικό. Θα σας πω το θέμα του εκτός μικροφώνου, για να μείνει προς το παρόν μυστικό.

Α.Τ. : Σας ευχαριστώ θερμά για αυτή τη συζήτηση και σας εύχομαι υγεία, ευημερία και δημιουργία!